Саяхан ажилд орсон, өндөр зэгзгэр олон салаа хэлтэй бүсгүйн жинхэнэ авъяас чадвар илрээд сүйд боллоо. Олон хүн бүү мэдэг...
Бид мэт хүмүүс утасруу нь мэссэж бичих нь байтугай залгаад ганц 2 үг солихоос ч эмээж явдаг хүнрүү байнга шахуу мэссэж нисгэж, боломж гаруул очиж уулзчих гээл... арга чаргыг ч хэрэглэдэг хүүхэн аж. Хэдийд, яаж... ямар арга хэрэглэж уулзаад, өвөрт нь орох боломжтой вэ гэдгийг мэргэжил болгоод эзэмшчихсэн хүүхэн юм даа. Уул нь нас нь бага мөртөө наснаасаа илү туршлагатай юмсанжээ.
Одооны хүүхдүүд айхтар юм аа. Гадаад дотоодод сурч, ажиллаж байхдаа идсэн гахай тахианы мах ч хүнийг арай өөр зүйлд сургадаг юм байж...
Тийм лийдэр наян хуудас юм орчуул гээд шидчихлээ. Бүр ар өвөргүй шүү. Олон юм байш дээ хэн нэгэнд таллаад өгчүүл гэсэн чинь өөдөөс тайван, тааваараа орчуулаад 4 сарын 28-с өмнө л дуусгуул болно гэнээ. Ёооо арай ч дээ. Ямар ч ажлын мал байсан тийм хурдан хугацаанд ар өвөргүй саак олон хуудас машиндана гэж юу байхав. Яахав чадлаараа сажилж л байя. Дөхөөд ирүүл миний өмнөөс сандрана биз... Тэр цагт хэн нэгэнтэй хувааж өгдөг байж гэж бодно биз.
Өглөө ажилдаа ирээд Ицми-н блог уншингуудаа коммент үлдээх гэтэл болдгүйм даа. Заншил ч гэхүү... дадал зуршил ч гэхүү Зараа, Ицми, Лайс, Сан Шайнь Сериусити.... гээд л хэсэг бүлэг хүмүүсийн блогруу шагайж гарчиглаад л.... энд тэндхийн сонин, мэдээ хараад л өглөөг угтав.
Маргаашнаас ядаргаа дарганцар авгай ажилдаа ирнэ. Чих минь хөөрхий байна. Элдэв долоон үг сонсох байх даа. Хөл гарынх нь тавиур хүүхэн ирсэнийг нь дуулуутаа л хов хүргэж байгаа болтой. Өрөөнд орж хаалгаа хаагаад л утасны тоолуур гүйлгэж байгаа сурагтай.
Товч товч мэдээ мэдээлэл ар араас нь угсруулж бичих гэж...
Өглөөнөөс хойш зүрх чичрээд, дотор салгалаад хачин байна. Нэг найз маань зүрхээ үзүүл, эм уу гэнэ... яагаад ч юм надад нэг муу юм болох гээд дохио өгөөд ч байгаа юм болуу гэж өөрийгөө зөн билэгтнүүдийн нэгэн болгох хүсэл төрөв. Хагас бүтэн сайн ер нь их хэцүү хүнд өдрүүд байлаа. Ээжийн даралт ихсэж, бие нь тааруухан... Аав бол түймэрт яваад 3 хоног гэртээ ирээгүй. Ах бас дайчлагдаад явчихсан. Манайх ч гал команд шиг л айл байна. Ажил бол ажил хойно... Яая гэхэв. Аав минь их ядарч байгаа байх даа. Хөөрхий. 2 өнхрүүшхэн дажгүй. Хагас сайнд 2 өнхрүүшхэнтэйгээ найзындаа зочлов. Хүүгийнх хэрэглэж байсан тэргийг авсан. Гадаа гарахдаа унаатай болсон. Ер нь жижкэн өнхрүүшхэн бид 2т тэр 2-н хэрэглэж байсан зүйлс тун ч их хэрэг болж байгаа. Үүргэвч, тэрэг, зүүпэр, бамбарууш цамц гээд л тоолж барахгүй.
Ойрд өөрийгөө болоод, бусдын яриа, бодол санаа бичлэгийг хараад энэ хавар их л хүндхэн хавар байна даа гэж дүгнэлт хийлээ.
Би өөрийгөө ер нь тэр чигт нь огоорсон хүн болж байна даа. Гарын алганы үе, яс бүр янгинаад л... ахаас асуутал нас чинь доройтож яс чин сийрэгжиж байгаан гэнэ. Тийм ч юм болуу. Ээж минь хөөрхий баахан калци барьчихсан энийг өдөрт л нэгийг ууж бай гэнэ. Өнөөхийг нь мартаал гараад ирсэн. Бөөр өвдөөд өглөөд л хавантай амьтан босдог болсон. Ойрдоо бас зүрх... Над шиг залуу хүн гэж юу байхав. Хөгшрөөд л, доройтол залгаж байгаа хүн байна. Гэхдээ новшроод л зүтгээд байна даа яадийн. Хорвоод намагй багтаах зай олдох байлгүй дээ.
Их нээрвтэл, бачууралтай хаврын нэгэн долоо хоногийн мэнд хүргэе та нартаа. Өөдрөг л байх юм шүү бөөнөөрөө...
No comments:
Post a Comment