Надад тийм хүчтэй мөрөөдөл байгаагүй юм байна. Онцлоод суралцдаг хичээл ч байгаагүй. Бүгдийг нь оронцоглодог байсан санагдана. Тооны хичээлд дургүй, монгол хэл уран зохиолыг хийх ёстой л гээд ойлгоод хийчихдэг. Физик, хими үнэндээ надад юунд ч хэрэгтэй байсан юм бүү мэд. Орос хэл бол бас л сурах хэрэгтэй. Ер нь сургуулиа төгсөхөд бүх хичээлүүдийг заавал сурч, эвтэйхэн дүн авах хэрэгтэй гэж бодож л сурдаг байсан юм шиг. Их дээд сургуульд тоонд дургүйгээсээ болоод л хэлний сургууль сурсан. Тэнд ч бас оромдож л сурсан. Зүгээр төгсөх л гэж сураад байсан юм байна.
Амьдралын хэмнэл дэндүү тэнэг, нэгэн хэвийн, өнгөцхөн хүсэл мөрөөдөлтэй...уйтгартай нэгэн байжээ. Одоо ч тэр хэвээрээ байгаад байх шиг.
Өөрчлөгдөж, хөгжихийг хүсэхгүй, өрөөл нэгэнтэй хүсэл мөрөөдлөө хуваалцаж, жаргал зовлонгоо ч нэгтгэх чадваргүй. Түгжигдмэл, Хайрцаглагдсан, Нэг л их "ниснэ дээ, ниснэ..." гэж ярьсан сүлжэ торонд хэрэгдсэн уйтгарт болжмор... Болжморыг торонд хийж тэжээдэг хүн ч гэж хэн байхав. Би өөрийгөө л торлосон хэрэг.
Өргөст торны шувуухай гэдэг кануг яагаад тэгэж нэрлэсийм бол... хайртай хүнтэйгээ хамт ч байж чадалгүй, өөрийнхөө хүслээр мэт боловч бурханыхаа тааллаар сахил санваартаа хуурамчаар үнэнч явсан тэр ламыг хэлээд байсан ч юм уу... бурханаас нь салгаж авч чадаагүй, сэтгэлээрээ жаргаж чадаагүй тэр бүсгүйг хэлээд байгаа юм уу.. би бас л ойлгоогүй юмсанж.
Ер нь би өөрөө өөрийгөө торлосон, онцлох гэгээн туяа үгүй... уйтгартай, дуугүйхэн болжмор юмсанж...