Aug 15, 2008

ийм нэгэн дурлал...

Магад тэр хайр байсан байх...
 
Тэр нэгэн залуугийн тухай бичихээр нэлээн хэдэн өдөр бодлоо... Яг юу бодсон бэ гэж үү? Бодол санаанд минь илхэн байгаа тэр бүхнийг би хэрхэн цаасан дээр буулгах вэ гэж нэлээн бодлоо. Бодол хөврүүлэхээр бүх зүйл өнгөтөөр нүдэнд харагдаж, сэтгэлд мэдрэгдэж... өнөөх л блогчдын бичдэгээр үнэр нь хүртэл дахин сэнгэнэж... биед минь хүрч байсан... биед нь шүргэж байсан тэр мэдрэмжүүд ахин уянгалах...
Мэдрэмж уянгалах... яг ингэж хэлж, ярьж, бичдэг үү... санагдахгүй байна. Гэхдээ би мэдрэмжээ уянгалуулмаар байна.
Хүн аливаа зүйлийн тухай бичихдээ 2 янзын бодол төрүүлэх гэж бичдэг байх.... Яг ямар байсан тиймээр нь бичнэ гэж хэзээ ч байхгүй....нэг бол цэвэр өөрийнх нь мэдрэмж илэрхийлэгдэх.... үгүй бол цаад хүнийхээ, хөндлөнгийн хүний мэдрэмжийг илэрхийлэх...өөрөөр хэлбэл дотроос нь харж бичих эсвэл гаднаас нь харж бичих гэж байдаг болов уу гэж... За за тэр гадна дотор ч яахав....
Тээр жилийн тэр нэгэн шөнө.... хэдий харанхуй нөмөрсөн ч гэлээ анир чимээгүй амар, амгалан... гэрийнхэний нэгэн хэмээр жигд амьсгалан нойрсож байгаа нь сонсогдоно... Тэд юу зүүдлэж байгаа бол...Сайхан зүүд зүүдлээсэй... дотроо шивнэнэ....
Нойр хулжаад...унтахыг огтоос хүсэхгүй байгаа мэт...компьютерээ асааж, интернэтийн их ертөнцөөр хэрэн хэслээ... Кофе хэзээний л миний шөнийн хамтрагч... хүсэл сэтгэлийг минь ойлгодог үнэнч туслагч байсаар... 
Шинэ танилтай боллоо. Яагаад ч юм амьдралыг минь мэдрээд байх шиг...яг л миний зант тохируулж харьцаад байх юм. Асуусан асуулт, асуултын минь хариу яг л хүлээж байсан тэр л үгс....
Даруй нөхөрлөсөөр 3 жилийг ардаа үдэж.... Алс хол суралцдаг болхоор гар барин уулзаж, мэнд мэдэн ярилцах боломж гарсангүй...гэхдээ хэн хэндээ итгэж, хэн хэнээсээ эрч хүч авч, өчүүхэн зүйлд хүртэл нэг нэгэндээ урам хайрласаар.... хэзээ нэг өдөр уулзана даа гэсэн найдвартай л оршсоор ирсэн...
Гэвч дотоод сэтгэлд минь найз гэдгээс өөр дүр зураг хэзээ ч буудаггүй байж. Найз минь шүү дээ гэсэн мөртөө далдхан нэгэн нууц тээснийг нь ч мэдэрдэггүй байж. Түүний мэндчилгээгүй төрсөн өдөр ч үгүй болж, захидал бичихгүй, утсаар ярихгүй удах тусам санаа зоволт үүсдэг болж....
Найзуудтайгаа элдвийг хүүрнэн, намуухан хөгжмийн аянд тойрон суусан үдэш...Тэр ирсэн гэнэ... надтай уулзана гэнэ... битүүхэн түгшүүр.... хөнгөхөн баяр. Ягаад би тэгтлээ их баярлахгүй байгаа юм бол. Анх удаа найзтайгаа уулзах гэж байна шүү дээ... тэр яг ямар харагдах бол.... илгээж байсан зурагнаасаа өөр болов уу... би ямар харагдаж багаа бол... намайг таних болов уу... анхны уулзалт... ээ энэ хувцасласаныг... аятайхан юм өмсчихгүй дээ би гэж нээрээ....хоромхон зуур хорин янзын бодол эргэлдэнэ...
Тэр минь мөн байсан. Би түүнийг хараад л таньсан... яг л миний төсөөлж байсан шиг... зурагнаасаа огтхон ч өөрчлөгдөөгүй... яг л хүүхэд шиг инээдэг...мэдээж надаас насны хувьд дүү байсан. Тэр өдөр бид тэгтлээ их ярилцаж чадаагүй.... өөд өөдөөсөө харан элдвийг хүүрнэж амжаагүй.... удалгүй тэр буцсан... төрсөн өдрөөр нь өгсөн ганцхан ширхэг сарнайг минь тэгтлээ нандигнасаныг би мэдээгүй. Эмэгтэй хүн эрэгтэй хүнд сарнай өгөхөд их л гайхаж билээ. 
Захидал илгээсэн нь цонхыг минь тогшиж л...хадгалсан нууцаа дэлгэсэн нь тэр байж... амьдрал зохиож явсан гэнэ.. алдаж онож үзсэн гэнэ... алаг хөөрхөн үртэй гэнэ... амьдралын түшиг нь орхисон гэнэ. Хүү нь эмээтэйгээ амьдардаг гэнэ. Ханилсан хань нь өөр хүн дагаад явсан гэнэ.  
Өнгөрсөн хугацаанд би түүнээс юу нуусан гэж... өдий болтол бүхэл бүтэн хүнийг надаас нуусан юм бол.... хэсэгтээ гомдсон ч юм шиг... тунисан ч юм шиг байсан ч магад би түүний оронд эр хүн байсан шууд хэлж чадах байсан болов уу гэж...Эрэгтэй хүн дотроо шаналж, дотроо л уйлдаг юм билээ...
Хэн хэн нь тайвширсан... эргээд нөхөрлөл цэцэглэсэн... гэхдээ арай өөр өнцгөөс...зун болсон... тэр ирсэн... бид уулзсан... түүний үнэр... хүүхдийнх шиг зөөлхөн сахал биед минь шүргэх нь нэн таатай...
Тэр намайг хүүгийнхээ ээж болгох нууцхан хүсэлтэй мэт... надад ч гэсэн хүүхдийн минь аав болох хүн хэрэгтэй байсан.... гэхдээ би өөрөө хүүхэдтэй мөртөө өрөөлийн хүүхдийн ээж болох бэлтгэлгүй байсан... өчүүхэн бодол тээсэн.... гэхдээ би нуугаагүй... 
Тэр буцсан... хэсэгтээ л чимээгүй... сураг анир ч үгүй... би ойлгох гэж хичээсэн... ойлгож ч эхэлсэн... амьдралд өөр хэн нэгэн гарч ирсэн... анхны минь бодолтой нийцэж байсан....түүндээ захидал илгээсэн...бие болоод сэтгэлээ өөр хүнд даатгасан...илүү сайхан амьдрана гэж амласан...түүндээ аз жаргал хүссэн....
Амьдрал дэндүү баян... амласан шигээ сайханд хүрч чадаагүй...бие болоод сэтгэлээ татсан...
Тэр ирсэн гэнэ... ирээд сар гаран болсон гэнэ... завтай үедээ уулзаж, ярьж сууя гэнэ....би түүнтэй уулзахаас эмээсэн... би өөрөө түүнийг орхисон... би түүнээс зугтаасан... сайхан амьдарч байгаа гэж худлаа хэлж чадахгүй, сураагүй....бас нуухгүй.... тиймээс би уулзахаас айж байгаа....
Үүнийг бодохоор сэтгэлд  час хийсэн чимхэлт...магад түүнд би хайртай байсан..... магад энэ хайр байсан...

No comments: