Aug 18, 2008

100 дахь бичлэг...

 
Уул нь жинтэйхэн шиг юм оруулчихъя гэж нэлээдгүй их бодлоо... гэвч үнэндээ ойрд ажил гэж арван хуруунаас минь хол давсан тул амжиж нэг сэтгэж өгөхгүй... авъяас билэг нь шавхагдчихсан хүн л сууж байна...
 
Хүмүүс энд тэнд нэг жил мил, тэд дэх эд дэх бичлэг гэхээр нь санаа авч өөрийнхөө бичлэгийг тоолтол 99 болчихож... за тэхээр нь л учиргүй навчраад л 100 дахь бичлэгтээ ингээл биччүүл... за биш юм аа тэгээд биччий. күй ер нэг л биш ээ...ийййййй энэ нэг уймраа хар толгой юу... Яг цаг нь тулаад бичих гэхээр юу ч сэтгэх чадваргүй гар шүү...өөрийгөө хараалт, зүхэлт, үзэн ядалт...
Яагаад заавал навчраад л... блоогшоод л... энэ орон зайд хөврөөд л... хийсээд л... учир утгатай ч юм шиг 100 энэ тэр гэж тоолоод л....
Би нэлээн дээхнэ өөрийнхөө тухай нэгэн тодорхойлолт бичиж байсан санагдана... гэхдээ тэр цаг мөч бол одоотой харьцуулахад цэл залуухан байж...цээж тэнэгэр, гэнэн хонгор байж.... эргэн санаад нэхэн бичье гэсэн ч санагдах зүйл нь үгүй болчихож. Би тэгтлээ өөрчлөгдсөн гэж үү...
Тэр үед би single_leaf бус wall_flower гэсэн нэрэнд гаргалгаа хийсэн санагдана...хананд хадсан цэцэг бус... хана дагаж ургадаг цэцэг ч бус... бүүр эсрэгээр цэцэгтэй ханын цаас ч биш....

.... Намуухан ч гэлээ хөнгөн хэмнэлтэй бүжгийн аяз орчныг нөмрөнө... залуус хос хосоор.. нэг нэгэндээ дотнохон... гэвч бүжгийн танхимын буланд нэгэн бүсгүй... далдхан сэтгэлдээ хэн нэгнийг хүлээх...Бүсгүй өнгөн, хөнгөхөн гуниг агуулна... Цэцэг  цэцэг дамжих эрвээхэй адил гоё ганган охидын хажууд царай зүс гүйцэхгүй ч гэлээ өөртөө л тохирсон дотоод гоо үзэсгэлэн.. хэнд ч дахин давтагдахгүй зан ааль гагцхүү түүнд л бий...Хорвоод мэндэлсэн эм хүний далдхан бөгөөд гэгээхэн атаархал... би хэрвээ эдэн шиг бүжиж, танхимыг эзэгнэн эргэлдэж байсан бол... ариухан төсөөлөл... гэвч тэр өөртөө хэзээ ч гуниж, гутарч байсангүй.
Магад хэн нэгэн намайг царай зүсээр минь, гуалиг төрөөгүйгээр минь голох ч гэлээ сэтгэлд минь агуулагдах тэр л гоо үзэсгэлэнг минь, эрч хүчийг минь, эелдэг аалийг минь олж харах хэн нэгэн байгаа гэдэг хэзээ ч итгэл алдраагүй....Түүнийг нь олж илрүүлсэн, түүнд итгэсэн нэгэн бол хамгаас илүү ухаалаг, хамгаас илүү дөлгөөхөн тэр л дотоод ертөнцөд нэвтэрч, хэн хүнээс илүү өөрөөрөө оршиж, хэн хүнээс илүү амьдралын баяр басгаланг бэлэглэх нууцыг нээмой....
Толь бичгийн хуудаснаа ийм тайлбарыг олж харахгүй л дээ... зүгээр л ... бүжгийн танхимд хэн ч тоож харахгүй, царайлаг бус ч гэлээ дотоод сэтгэл сайхантай нэгнийг хэлнэ........үүнийг өөрийнхөөрөө тайлж гаргавал ийм л санаа буух....

Тэр л цаг үеийн wall_flower одоо хувиран өөрчлөгдөж.... single_leaf болж л...
Ганцаардсан нэгэн биш...ганц бие бүүр ч биш...намрын наран буцах үед мөчрөөсөө тасран, олны хөлөөс зайдуухан газар унаад бодол тээсэн зүгээр л нэг навч... тэрүүхэндээ зөрүүд, тэгсэн хэрнээ дориун.... яалт байхгүй уяхан яагаад ч юм хатуу....
Заримдаа жаахан хүхэд шиг... зан нь өөрчлөгдөөд зоригт шонхор шиг... Гэхдээ бас л биш ээ... гэгээн бодол тээдэг...гэнэн гэнэн дурсамж хөврүүлдэг. Уйлах дуртай ч урсгах дургүй...
Тархи зүрх нь дайтаж, хайр харуусал нь зэрэгцэж... хамаг бүхнээ уудлан орилмоор... хатуухан инээмсэглэлээр тэвчээрийг үзүүлэх...
Үе үехэн өөртөө гомдох, үес үесхэн санаа алдах...өнөөдрийн байгааг голох сэтгэл... өнө ирээдүйд итгэх зориг...
Үрсээ хараад тайвшрах сэтгэл, үдэш бүрийд ганцаардах зовлон... өглөө нарнаар баясал инээмсэглэл... үд дундад амгалан жаргал....
Өөрийн тухай элдвийг эрэгцүүлэхүй дор элдэв чимэг огтоос хэрэггүй мэт. Энэ л хэдхэн хэлхээ үгээр эгэлхэн биеээ тодорхойлох нь....



No comments: