Хүний хүсэл хичнээн хязгааргүй болоод амьдрал ямар хоосон чанартай болохыг... хувцасны загварыг яаж координатлах, гарын дор материалаар хэрхэн хөөрхөн зүйлс хийх, хүний энээргийг хичнээн вампир яаж сордог, ажил дээрх тэнэг хүмүүс болон мөнгө хичнээн чухлыг, нарутоо шиппудден 2 яаж тоглосоныг, хүүхдээ төрүүлэх гээд хэрхэн хүлээж байсныг, нууц амрагтай байснаа хэрхэн зөвтгөхийг.... бага насны түүх минь хэрхэн өрнөж байсныг, хайр дурлалдаа шатаж байх үедээ ямар захидал бичиж байсан гээд л...... би юу ч мэдкүү. Би ер нь юуг ч мэдэхийг хүсэхгүй байна. Мэддэг бүхнээ хүртэл эргэж санахыг хүсэхгүй байна.
Цоодолын Хулангийн “Зүлгэн дээр гэрээ бариад зүгээр л нэг амьдрах юм саан..... “гэж нэг шүлэг байдаг даа. Мэдээж хэрэг энэ шүлгийн утга санаа нь зүүв зүгээр л суугаад байхыг хэлээгүй л байх л даа. Яг юу гэж хэлэх гэснийг нь Ц. Хулан өөрөө маш сайн талбарлаж хэлэх байх. Яг л Гантулга өөрийнхөө шүлгийг тайлбарладаг шиг.
Гэхдээ... өнөө өглөөхөн ТВ-р хальт сонссон зүйл... нэгэн уран зургийн үзэсгэлэн дээр...гэхдээ Анимэгийн хэлээд байсан Зазаа-нх биш шүү. Судлаач, шүүмжлэгч болтой нэг эгч байсан... Сайн уран бүтээлч, Зураач хүн өөрийнхөө бүтээлийг тайлбарлаж хэлэх дургүй байдаг. Учир нь тэр хүн өөрийнхөө нэг хэсэг цаг хугацааг, зүрх сэтгэлээ, бодол оюунаа шингээж өнгө будгийг хоршуулан байж хэлэх гэсэн зүйлээ илэрхийлчихсэн болхоор дахин дахин яриад байна гэдэг хүсмээр зүйл биш, тийм амар юм ч биш. Судлаач, шүүмжлэгч нар ч гэсэн өөр өөрийнхөөрөө л хэлдэг. Харин тэр хэлсэн зүйл нь уран бүтээлчийн дотор агуулагдаж байгаа утга учир шиг төгс төгөлдөр байдаггүй гэж.....
Энэ хэсэг шаал өөр юм болчиж... уул нь би чинь зүв зүгээр л юу ч хүсэхгүйгээр амьдрах гээл үзээд байсан чинь уран бүтээлчин төгс төгөлдөр учир утгын тухай болчихсон л явжийна.
Энэ хэсэг шаал өөр юм болчиж... уул нь би чинь зүв зүгээр л юу ч хүсэхгүйгээр амьдрах гээл үзээд байсан чинь уран бүтээлчин төгс төгөлдөр учир утгын тухай болчихсон л явжийна.
Гэхдээ л.... хэрэв уран бүтээлч хүн өөрийн хийсэн бүтээснээ хамгийн төгс төгөлдөрөөр тайлбарлаж хэлдэг юм бол жирийн нэгэн иргэн, эгэл нэгэн эмэгтэй би өөрийнхөө юу хүсээд байгааг, юуны төлөө зүтгээд байгаа, дотоод сэтгэлд минь юу агуулагдаад байгааг юугаар, яаж илэрхийлэх вэ? Илэрхийлэх аргаа олчихлоо гэхэд чухам юу илэрхийлэх гээд байгаагаа мэдэхгүй бол яах уу.
Урьд нас залуу, цус шингэн байхдаа хүний өөдөөс гэрэл цацруулж инээгээл... “Болно доо хө...” гэж хэлээл, “цаг хугацаа бүхнийг анагаадаг юм аа.. “ гэж өөрийгөө тайвшруулчихаад л яваад байхад болоол байдаг байж... гэтэл одоо яагаад болкүй байгаан.... энэ өнөөх нийгэм нь биднийг өөрчилсөний үр дүн үү... эсүүл бид нийгмийг шаал өөр болгочихсон болхоор тэр л сайхан сэтгэл тэнүүн, өөдрөг үгс алга болчихсон юм болуу... цагийн аясаар үл мартагдах гэдэг нэр томъёоноос сайн дураараа хасагдсан үгс....
Би хүнийг жаргалтай байнуу, зовлонтой байна уу... нүүрэндээ тодруулсн инээмсэглэл нь жинкэнэ үү хуурамч уу гэдгийн мэдэрдэг байсан... одоо тэр мэдрэг чанар дуусцан. Яг л антибиотикт мэдрэг чанар шиг.... антибиотикийг хэтэрхий их хэмжээгээр хэрэглээд байхаархүний бие тэр эмэнд мэдрэг хандахаа болиод үйлчилгээг нь авахаа байчихдагшдээ. Яг л тэр... учиргүй бусдад мэдрэг хандсаар байгаад өөрийгөө ч мэдрэхээ больчихсон гар энд байна. Тэр нь би байна дүхүү.......
Хүний өөрөө өөртөө өгсөн үнэлэлт шал сонин байхымаа... зарим нь өөрийгөө яг таг мэдээл, би тийм ийм гэдгээ мэтрээл.... тэрэндээ саак зохицуулж хөдлөөд л... гэтэл би яахав мэдрэг чанар нь муудчихсан, бүр дуусчихсан хүн чинь өөрийгөө мэдкүй бүр сонскүй байна.
Би тийм юу чадна, ийм ч юм хийдэг гээд өөдрөг хандахаар өөрийгөө магтсан, сагсуу онигроо болчихдог... эсрэгээр нь чадахгүй мэдэхгүй зүйлээ тоочихоор гутранга, өөрийгөө үнэлдэггүй, итгэлгүй нэг баагий болчдог.... зорилго тавиад тэрэндээ чиг урагшаа зүтгэхээр засрашгүй зөрүүд... бусдын хэлсэнийг сонсоод, уян хатан царайлж хувирч ажиллахаар дагалдан баясагч, олон нүүртэй.... үнэнийг нь хэлчихээр олон хүнд ад болж худал инээгүүл зусарч бялдууч... хүнд туслаал байгуул над шиг тэнэг хүн энэ хорвоод байхгүй гэнэ /өрөөл бусдад итгэж тусласанаас чамд унаш ашиг байхгүй гэх/.... өөрөө өөрийгөө бодоол, зохицуулаад явахаар хувиа хичээсэн, дотуур тамиртай.... балиар заваан... хэн нэгэнд анхаарал хандуулахаар хандарлаа, сээтэгнэлээ.... тоохгүй яваад байхаар гөлийсөн царайтай.. хатуу сэтгэлтэй....
Хүн ер нь амьдралын шат, даваа нугачаа бүрт яаж явах ёстой гэж.... үхэх хүртэлээ энэ бүхнийг зохицуулах гэж зүтгээд л байхуу.... халамжаас авсан гэрээ зүлгэн дээр байриад зүгээр л нэг амьдрахад минь бүү саад болооч...... ДҮХҮҮҮҮҮҮҮҮҮҮҮҮҮ
байлаа гэж.....
No comments:
Post a Comment