Навч...

Урьд нь хааяахан орж  хэдэн хүний бичлэгийг шимтэн уншдаг байсан форум сайтаар ахин нэг зочиллоо. Сүүлийн удаа зочилсоноос минь хойш багагүй цаг хугацаа өнгөрч. Өөрийн бодолд хургасан ганц нэг навчсыг гөвж байсан нэгэн эрхэмийн бичлэгээс ийм нэгэн шүлэг олсон нь олзуурхууштай явдал боллоо. Магад би тухайн цаг үед үүнийг уншиж л байсан байх. Гэвч би мартаж....За ингээд хуулбарлаад энд нэг тавьчихъяа. 

Б. Сарантуяа

Навч

Хатcан навчаа би,
Намар намраар ордог газрын бороо
Навчин хэлбэрээр хатcан хуурай шороо
Цагираглан унахдаа хэн нэгний зvpхийг хатгадаг
Цагаан бороонд элгээ эмтлээгvй хатcан навчаа би,

Амраг бvсгvйтэйгээ ємнvvр алхахад чинь
Ард чинь унасан ганцхан навч,
Эргэлдэнхэн, эргэлдэнхэн vнахдаа сvvдрийг чинь vнссэн
Элгээрээ чулуу тэвэрсэн єнчин навчаа

Зvvдлэн зvvдлэхдээ амрагийн чинь уруул болж,
Зvйж л болохгvй учирлыг томсон зvрхэн навчаа
Уйлж байна элгэн дороос чулуу жиндээх чинь
Усан дусал над дээр унах чинь

Мєлхєєд би сvvдрийг чнь гvйцэхгvйгээс хойш
Мєддєє ирэхгvйгээр л цасан дор дарагдлаа шvv
Хавар хавраар шувууд зєндєє ирлээ ч
Хажууханд минь чи зєндєє зогссон ч

Єнєєх жаахан бие минь чимээгvйхэн бохирч
Єндийх ч чадалгvй цасан дор дарагдан
Єєр нэгний тємєр таханд гишгэгдэн
Єглєє гэхэд энд байхгvй шvv

Амжиж нулимсыг минь арчихгvйгээс хойш
Амраг минь чи намайг хааяахан ч болов дурсаарай
Тэнгэрийн элэгнээс цасан будруулсаар
Туяaхан шилбээрээ сvvдэр аргамжсан хатcан навчаа, би.