Jan 25, 2008

Алагхан хорвоод гурвуулаа болсон минь.


2006 оны өвлийг хүртэл алагхан ховоод 2-лханаа байлаа. Хөөрхөн өнхрүүшхэнд минь дүү, хүмүүн биед минь 2 дахь өнхрүүшхэн минь ирсэнийг мэдээд хичнээн их баярлав даа. Хавь ойрынхон маань 2 дахь өнхрүүшхэн хүнийг ядраадаггүймаа, их сайхан хөнгөн байжийгаал гараад ирдийн гээл байсан. Гэхдээ нэг л худлаа. Харин ч 5-6 жилийн дараа хүн харьцангүй бие физиологийн хувьд ядардаг болчихдог юм шигээ. Өмнөх шигээ шоудаагүй. Хамт олон ч өөрчлөгдсөн байсан. 5 сар хүртэлээ ажлынханаасаа нуусан. Ажил гэр, цэвэр агаар гэсэн маршрутаар явжийсан гэхэд болно. Амралтаа аваад л өнхрүүшхэнийхээ эд зүйлсийг бэлдэх ажиллагаандаа орсон. Бас том өнхрүүшхэнийхээ хичээлийн хэрэгсэл, эд зүйлс гэх мэт зүйлс юу гэж орхигдох вэ дээ.  

Ингээл чилийсэн 9 сарын дараа хөөрхөн эгдүүтэй шар өнхрүүшхэнээ гар дээрээн бариад, элгэндээ тэврээд суужийваа хө. Одооний хүүхдүүд гэдсэндээ л өтөлдөг болчихсон гэж үнэн байхаа. Гарахгүй байжийснаа л хамаг юмыг нь бэлдээл, хамгийн сүүлд орыг ньь усаанд оруулах баннтай нь аваад л гэртээ авчиртал өвдөөл гараад ирсэн. Хэхэ, тэхээр гэдсэнд минь байсан ч гэлээ одоо миний бүх юм бэлэн, гарах цаг болжээ гэдгийг мэдэж байсан болж таарчийна.

Одоо бяцхан өнхрүүшхэн минь 6 сар хүрэх гэж байна. Ид муухай дээрээ байна даа. Эгчийгээ бодуул өсөлт хурдантай хүүхэд юм. Хамаагүй эрт бор хоолонд ороод л, өөрөөс нь нэг хоёр сар ах эгч хүүхдүүдээс илүү хөдөлгөөнтэй,  илүү их зүйлийг чаддаг болчихсон байна. Ажилдаа яваад л орой очиход бүрт минь л нэг зүйл сурчихсан, шалгуулахад бэлэн болчихсон байх юм. Дээрээ эгчтэйн гавъяа ч үүнд байх шиг байна. Өөрт нь хэн сайнаар хандаж, хэн илүү эрхлүүлж, хэн нь илүү өөртэй нь хандаж тоглож, ярьж байгааг, хэн өөрт нь тааламжтай зүйл хийж байгааг харин ч нэг андахгүй дээ. Одоохондоо ч баяртай гээд ажилдаа явахад минь муухан инээгээл үдэж байгаа. тун удахгүй уйлаад л дагана даа гэж.

гэрийнхэн маань ч гэсэн том өнхрүүшхэнээс хойш нялх амьтаны зулай үнэрлээгүй болоод ч тэрүү 2 хөөрхөн өнхрүүшхэнд минь амь гэж жигтэйхэн. Эмээ өвөө бол тэр хоёргүйгээр бор хоногийг үднэ гэсэн дүрэм байхгүй. Ирэхгүй бол дуудаад л, орж ирэлгүй удвал утасдаад л... мундаг.

энэ бүхэн урсан өнгөрсөөр, сэтгэлд минь орших дурсамж нэмэгдсээр ахиад л 5-6 жилийн дараа бүүр л их нандин дурсамжууд хуримтлагдсан байх болно. тэр л цагт би нас тогтож яваа нэгэн эмэгтэй болоод бичсэн зүйлсээ эргэн уншиж байх болуу.

Бас л гоё... 

No comments: