Feb 3, 2010

таслал тэгээд цэг

Би заавал амьдралын учир утгыг олох ёстой юу? 

Яах гэж амьдраад байгаагаа, Амьдралын төлөө юу хийж байгаагаа хүртэл бүгдийг нь ойлгож ухаарсныхаа дараа үхэх ёстой юу? Ухаарч, ойлгож амжилгүйгээр энэ хорвоог орхих болчуул харамсах ёстой юу?  

Үр хүүхдийнхээ төлөө амьдраад байгаа гэх мөртөө үнэндээ тэд минь хувь төөрөг, зурсан зурлагаараа л амьдрах байтал бид тэдний төлөө санаагаа чилээн, үхтэлээ зүтгэж байгаа нь насныхаа эцэст зовохгүй байхсан гэсэн хувьчхан хүслийн минь далд илрэл биш гэж үү?

Үнэндээ бүх зүйл дэндүү өрөөсгөл юм... Дэндүү харьцангуй... 

 Гэтэл өрөөсгөл гэж юуг хэлээд байгааг, харьцангуй гэж юуг тодорхойлоод байгааг бас л мэдэхгүй. Мэддэг мөртөө мэддэггүй хамгийн түгээмэл сэдэв....

Нэг тийм гэхийн тэмдэггүй хоосон мэдрэмж... хонгилоор алхахад гарах хөндий дуу чимээ... хэнхдэг хавьцаагаас минь хүнгэнээд байх юм. 

Бүх зүйлийг ойлгох гэж зүтгэхээс.... өчүүхэн юмны учрыг ч болов олох гэж хичээхээс.... 

Хамаагүй юм шиг мөртөө хамаатай зүйлд санаа зовохоос... Хэрэгтэй мөртөө хэрэггүй юм шиг тэр олон асуудлуудад эд эсээ барахаас.... залхаад, ядраад.... үнэндээ түүний хэлснээр бодол минь ядраад байх шиг... 

Бодохсон гэж зүтгэхээр бодол минь ядраад цухуйхгүй байна. Санаагаа зовоохсон гэхээр л санаа минь цуцаад цухалзахгүй юм.

Голын ус учиргүй хөлдөөд... гөлийж, гялтайсан үзэсгэлэнт мөс болохыг хараад сэтгэлээ би тийм л байлгамаар.

Юу бичээд байгаагаа... юу бичмээр байгаагаа ч үл ухаарна.... дуусгасан нь дээр бололтой.....

1 comment:

SeD said...

ovol bolood navch mini daaraad bur khooson bolchikhjee...zugeeree tesne shuu...