Feb 25, 2010

30 дугаар хуудас....


          Бурхад бидэнд тэр бүр тохиолддоггүй, бидний  оршин буй хэмнэлээр урсдаггүй учрал тохиолыг тэртээ доор, хөрст гариг дээр оршин сууж буй эгэл жирийн, энгийн  хүмүүс АМЬДРАЛ хэмээн нэрийддэг аж...  Өдөр бүхэн, цаг хором бүрт л аливаа асуудал, зовлон, жаргал, уйтгар гуниг бүртээ л бидний нэрийг дуудан залбирч эсвэл баярлан талархаж байдагт гайхаад байдаг юм...
Үнэндээ хүмүүс Бурхад л тэдний хувь төөргийг нь зурж, амьдралынх нь даваа нугачаа, аз жаргалтай хором мөч бүхнийг зураглаж, сүүлчийн амьсгал авах дүр зургийг нь зохиож суудаг гэж санадаг... Гэтэл үнэндээ бидэнд тийм зүйл хийх эрх байхгүй шүү дээ...
Хүн болж төрнө гэдэг зүүний үзүүр дээр  ширхэг будаа тогтоохын дайтай нарийн, үнэ цэнэтэй үйл атал бидэнд тэр их үнэ цэнэ, ховор тохиолын зам харгуйг зааж, хувь төөргийг зурах эрх олдох билүү....
Хүн бол өөрөө өөрийнхөө бурхан. Хүн бол өөрийнхөө хувь төөргийг зураглагч..... би зүгээр л уншигч... нэг нэгээр насан нэмэгдэх бүрт номын хуудаснаа зурайн тодрох хүмүүний амьдралын намтрыг дүгнэн уншигч нь бид.... 
Тэртээ доор оршин байгаа гариг ертөнцөд амьдарч буй жирийн нэгэн эмэгтэйн амьдралын тухай өгүүлэх "Эргэлдэн буух навчсын дор" хэмээх номын хавтсыг анх сөхөж гарчигласнаас хойш хуудасны дугаар 30 дээр ирчихэж....өнгөрөгч 29 хуудаснаа дурайсан түүний амьдралаас үүдэн ухаан бодолд нь, санаа сэтгэлд нь ямархан зураглал бууж байгааг цухасхан сийрүүлвээс... 

Нэг нэгээр тоологдсоор нас минь гуч хүрчихэж....
Үндсэндээ би өнөөдрийг хүртлээ зөвхөн нийгэмших гэж хичээж зүтгэсээр л ирсэн мэт. 
Ачлан төрүүлж, өсгөсөн настан буурлууд, эцэг эхийн хайрыг ойлгож, амьдралын харгуйд хослон давхих түшиг ханиа олж, хүсэл зорилгоороо нэгдэж, хэн хэнээ нөхөн үерхэх анд сайн нөхдийг таньж, ажил албанд гар нийлэн зүтгэх хамт олноо бүрдүүлж, амь амьдралын минь үргэлжлэл ямархан хүн болж өсөхийг харж, амьсгал хураахдаа би юунд хангалуун, юунд харамсахаа бодолдоо тунгааж сухар гэж...хорвоо дэлхийд би ямархан өнгөөр гэрэлтэж, хоёргүй шударгуу хоолойгоо хаана би хангинуулахаа энэ л мөчлөг дээр би сонгох мэт...
Гучин наснаас бүсгүй хүний амьдрал гундах замдаа ордог гэдэг үгэнд би дургүй. Гучин нас л хүрчихвэл юу ч хийж бүтээж чадахгүй болчих мэт тэр гутранги бодол харин ч намайг айлгадаггүй юм. Харин ч 30 хүртлээ би хэн байсан билээ, юу хийсэн билээ., юу хийх чадалтай байсан билээ гэж бодох...... 30 наснаас хойш би хэн болж, юу хийж, юуг бүтээх чадалтай болох билээ гэж бодох хоёрын хооронд асар том ялгаа байгаа биз.

Ямар ч хүнд хэцүү үед, дуудаад дуудаад хажууд минь буудаггүй Бурхадаас илүү ачлалтай эцэг эхтэй хүн би...

Ямар ч  аз жаргалтай үедээ талархаж хашгичаад сонсдоггүй Бурхадаас илүү анд нөхөдтэй хүн би...

Ямар ч гуниг зовлонтой үед, нулимсыг минь арчих нь байтугай.. сэтгэлийг минь ч засдаггүй Бурхадаас илүүтэй нүүрэнд минь инээмсэглэл тодруулж, сэтгэлийг минь цэлмээдэг алаг хөөрхөн үрстэй хүн би....

Ямар ч худал хуурмаг үед замыг минь зааж, чигийг минь тодорхойлдоггүй Бурхадаас илүү өөртөө итгэх итгэл, өөрийн үзэл бодолтой өөрөө өөртөө эзэн хүн би...

Гучин насны босгон дээр жаахан охин шиг дэрвэж дэгддэггүй, намба, тавьтарын сүүдэртэй,  зөв бурууг ойлгох ухааны сэжүүртэй... эцэг эхийн хайр хичнээн агууг мэдрэх эхлэлтэй... худал хуурмагийг ялгах хараа, мэдрэмжийн хэлтэрхийтэй болчихсоноо мэдэрч байна...
Энэ бол амьдралд өөрөөрөө гэрэлтэж, өөрийнхөө дуу хоолойгоор жиргэхийн зөвхөн эхлэл....
Өнөөдрийг хүртэл энэ бүх өчүүхэн ухаан, ухаарлыг олж авахын тулд л би амьдарч ирсэн бол үүнээс цааш өөрт байгаа бүхий л сэрэл мэдрэмжээ сайжруулж, баяжуулж... ухаан ухаарлаараа дамжуулан бусдын төлөө юу хийж чадах бүхнээ сорьж амьдрах их замын эхэнд хөл тавьж байна....
Өнөөдрийг хүртэл намайг бүрдүүлж, миний амьдралыг чимж,  түүх намтрыг минь хамт бичилцсэн хүн бүхэнд болон... маргаашийн амьдралд минь ухаан нэмж, үйлд минь түшиг болж, сайн мууг хуваалцан алхах тэр л бүхэнд хязгааргүй ихээр талархана.... бодлоор минь хөглөгдөж, сэтгэлээр минь  жигүүрлэж, амнаас минь урсах ганцхан үг багадах ахуйд үйл минь түүнийг нөхөх гэж хичээх...
Магад би өнөөдөр таныг гомдоосон бол маргааш би таныг баярлуулах гэж... 
Магад би өнөөдөр таныг уйлуулсан бол маргааш би таныг инээлгэх гэж... 
Магад би өнөөдөр таныг танихгүй бол маргааш би тантай танилцах гэж... 
Магад би ...... үгүй бол маргааш би .... болох гэж....

Амьдрал өнгөн дээрээ ямар ч зорилгогүй мэт боловч амьсгал хураах эцсийн мөчдөө бид юуны төлөө амьдарсанаа ухаарч, юу бүтээснээ мэдэрч чадсан л байвал... тэр миний амьдралын гол учиг...

Хүн бүрийн амнаас тасралтгүй урсаж буй амьдрал гэж энэ үгний учир утгыг багцалж ойлгох үнэндээ хэцүү юм. Учир нь хүн бүр өөрийнхөө зурсан хувь заяаны төөрөг, хувь тавилангийн зурлагаасаа өөрийгөө дүгнэдэг. Аливаа нэгэн цэг хүрэл хэн байсныгаа, хэрхэн амьдарсанаа харж л цаашдаа хэн болж, хэрхэн амьдрахаа төсөөлөн урагш алхдаг...

Хүн болж төрнө гэдэг өөрөө асар үнэтэй хувь тавилан билээ л...

3 comments:

baidag l negen said...

ih l bayan hun yumuudaa ihenh hunii oilgoltoor aav eej ger bul ur huuhed naiz nohod geed l 30 nas yundaa gundah nas baihavdee barag jinheneesee amidarch ehleechgui nas baij magadgui ee
zugeer saihan bichleg bnaa hediigeer minii boddogoos ih oorch gesen ymar neg sorog yum helehgui garahaar shiidlee
AZ JARGAL HUSII

SL said...

Баярлалаа.

en said...

Ямар ч гуниг зовлонтой үед, нулимсыг минь арчих нь байтугай.. сэтгэлийг минь ч засдаггүй Бурхадаас илүүтэй нүүрэнд минь инээмсэглэл тодруулж, сэтгэлийг минь цэлмээдэг алаг хөөрхөн үртэй хүн би....