Гайхаад л...

Гэзэг минь ширхэг ширхэгээр цөөрөөд л
Гэгэлгэн бодол минь түүний зүг нисээд байх юм
Гараа даллаад, инээмсэглэл тодруулаад ирэхгүй шүү дээ
Гадаа гандаж, салхинд бээрээд л... юуны учир...

Нөхөртэйгээ амьдралын шугамаа салгаснаас хойш би нэг л өөр болчихож.
Ямар нэг үйлдэл хийхээсээ айдаг... Хийсэн үйлдлээсээ болгоомжилдог... Гарах үр дүнд нь харамсахгүйн тулд бүүр хаширладаг болчихож.... Нэрээ хичээснийх ч биз, нэрэлхүү зангийх ч биз. Бардам сэтгэлийнх ч биз, бачуурч гомдсоных ч биз.

Гэнэтхэн л сураг тасарсан тэр нэгэн залуугийн араас бодол минь алдуурчихаад байх юм. Зэрэгцэн сууж гараа атгалцаад, хөтлөлцөн алхангаа санаагаа би ойлгуулсан гэж санасан юмсан. Худлаа байж, буруу байж, хэрэггүй байж, дэмий байж. Тэгтлээ араас нь шаналахгүй, санаж гансраад уйлахгүй байгаа ч гэсэн яагаад, ямар шалтгаантай болоод хэл сураггүй, үгийн зөрөөгүй, мэндийн хариугүй таг чиг болсоныг л мэдмээр....

1 жил гарангийн өмнө би түүнтэй танилцсан. Хэн хэн маань амьдрал үзсэн, салж хагацахын хэцүүг мэдэрсэн... хэн нэгэнд гомдохын хүндийг ойлгодог нь ярилцах сэдэвтэй, хуучлах үгс элбэгтэй байхын эхлэл байсан байх. Түүнээс хойш бүтэн намрыг, тэгээд бас өвлийг үдсэн дурсамжинд маань тэр л торойгоод байх... Намайг жаахан охин шиг хөтлөөд л, эрхлүүлээд л... хотын гудамжаар алхдагсан. Гэхдээ тэр хамгийн сайн найз минь байсан.... "Би чамд хайртай" гэж хэлэх хүртлээ хамгаас их хань болж, түшиг болж.... уйтгарлахад минь хөгжөөж, уурлахад минь тайтгаруулж, баярлахад минь хамт баясаж байсан нь тэр л байж. Гэхдээ би түүнийг өөртөө үлдээхийг хүсээгүй юм.

Хэн нэгэнтэй дахиж амьдрал холбох биш дээ. Хүний үрийг би энд зовоогоод байх хэрэг угаасаа байхгүй байсым. Хэлээд би дийлээгүй юм. Хайртай гэж хэлэхэд нь л би сайн найзуудынхаа нэгийг алдчихсан юм шиг.... Би сураг тасарсан... тэр зориг мохоогүй... би бүр зугтаасан... тэр харин мартаагүй... гэхдээ тэр цөхөрсөн байх...

Тэр яваад удсан... тэгэхэд би санасан... харь хүний нутагт орь ганцаараа мэт л ганцаардсан. Бушуухан очоод уулзмаар гээд чадах ч биш дээ.... хол байсан.... Сураг олдсон... сэтгэлдээ баярласан... хэд гурван үг хэлэлцээд, хаа хол, алс нутагт тааралдаад л... би түүнрүү тэмүүлж, тэр надад ойртоод байх шиг...

Тэгэн тэгсээр хуучны тэр л өдрүүд шиг хоног өдрүүдийг хамт бид үдсэн. Ирсэн гийчин буцдаг юм хойно... ажил алба дуусгаад нутаг буцсан. Харин түүнээс хойш сураг алдарсан...

Тэр надаас хариугаа авсан байх. Хичнээн олон хоног шаналж, гомдсон бүхнээ тайлахын тулд тэр намайг шаналгаж, ганцаардуулж, уйтгарлууж бас тэгээд өөрт нь хичнээн хэцүү байсныг мэдрүүлэхийн тулд тэр надаас хариугаа авсан байх.

Харин хамгийн муухай нь би ер шаналахгүй юм. Элдэв асуудал гараагүй л бол, энх тунх байгаа бол түүнд ингэж сураг тасрах эрх нь байгаа гэж санана.