өдөржин зүрхээр хатгуулж өнжлөө. эм уугаад ч нэмэр байсангүй. өндийгөөд босоод явахаар өвдөөд байх юм. бүтэн амьсгал авч чадахгүй хагас хагас амьсгалж, хатгуулж алхах тээртэй байлаа. элгээ эвхээд, түрүүлгээ хараад хэвтэхээр түр намжих юм. элгээ дараад хэвтээд л байх бас их амаргүй юм. 

өмнө нь зүрхний өвчнийг бага багаар мэдэрдэг байсан ч өнөөдрийнх шиг ийм хүндээр тулж байсангүй. яагаад ч юм их олон зүйл бодогдов. ингээд л миний сүүлчийн өдөр хоногууд тулж байвал яана? 

Өөдөсхөн охидоо харахаас ч аймаар санагдаж, өтөл буурай ээж аавын царай хүртэл эмээмээр..... түгшүүртэй. би нэг л их гэмтэй хүн шиг бодогдоно. 

өөрийгөө үл хайрласаны илрэл болоод өнө удахгүй би яваад өгвөл дэндүү амиа бодсон хүн болох байх даа.
бүх бодлын дараалал алдагдаад бас л сарничихлаа.

бүтэн амьсгалмаар....