Хүн заримдаа дэндүү их санаа зовоод тэрнийхээ төлөө амь хайргүй, үхэн хатан зүтгээд байлгүй сэтгэлээрээ л тайван байж чадвал цаг хугацаа, хувь тавилан чиний өмнөөс аяндаа шийдээд өгчихдөг юм шиг санагдав.
Би энэ цаг үеийг ирээсэй гэж уурлаж, шунан хүсдэг тийм цаг байсан. Гэхдээ би тэрний төлөө бусад хүмүүс шиг бохироор тэмүүлээгүй. Уурлаж, бухимдах үе байсан ч би тэвчсэн. Арга зам хайсан. Гэтэл мөрөөдлийн минь тэр цаг мөч аяндаа л хүрээд ирсэн. Тэр мөч ирсэнийг мэдрэх сайхан ч бас түгшүүртэй байсан. Тэр л мэдрэмжийг надаас харамласан хүмүүсийн атаархал, бачуурал, хорон харц ар нуруунаас минь хутга зоох шиг мэдрэгдсэн ч би дэндүү тайван байсан. Би дандаа буруу байгаагүй гэдгийг цаг хугацаа тэдэнд ойлгуулсан. Гэхдээ хожимдсон. Тодорхой хугацаа өнгөрсөний дараа миний зөв байсан гэдгийг тэд ойлгосон ч тэдэнд итгэх миний итгэлийг устгасан тул ямар ч нэмэртэйм билээ. Одоо тэд надад хүн шиг хандах гээд ч би тэднийг хүн гэж харж чадахгүй болчихсон болохоор....
Уучилж, тайвширч, өршөөж амьдрах нь илүү хялбар л даа. Тиймдээ ч би тэдэнд амар тайван байх цаг хугацааг олгоё л доо.
Зүгээр л буянаараа л болцгоо. Хэрэгтэй, шаардлагатай зүйлсийг нь өгөх байлгүй дээ...
2 comments:
Үнэн үнэн, тэнгэр шиг л байжийтал ээдрээтэй юмс үзэгдэл хийсэн одноо гэж.
Sanaa zov bl yu gedeg bile. Zov l ymaa hiigeed ooriinhooroo zov l amidarch chadval aandaa zamiig ni zasaad ogchihdog ym shig bdogddog shu. Sanaa niilj bn bayarlalaa.
Post a Comment